Πολιτιστικός Σύλλογος Μηλοχωρίου "Η ΛΥΓΚΗΣΤΙΣ": Ιερά Ναός Αγίας Θέκλας

Το 1922 οι κάτοικοι του χωριού με την βοήθεια των προσφύγων που έρχονταν από την Μικρά Ασία αναστήλωσαν και ανακατασκεύασαν τον ναό που βρισκόταν στην κεντρική πλατεία του χωριού και που ήταν αφιερωμένος στον Άγιο Γεώργιο. Η αναστήλωση έγινε κυρίως στο εσωτερικό του ναού.
Πρώτος ιερέας του χωριού ήταν κάποιος παπάς Ανδρέας, για τον οποίο δεν γνωρίζουμε πολλά πράγματα. Περί τα 1957 άρχισεε να χτίζετε ο καινούργιος ναός. Τελικά, στα 1960 η ανοικοδόμηση ολοκληρώθηκε και ο ναός αφιερώθηκε και πάλι στο Άγιο Γεώργιο. O νέος αυτός ναός ήταν μία τρίκλητη βασιλική στην οποία ο αρχικός σχεδιασμός είχε και την ύπαρξη τρούλο. Τελικά όμως ο ναός κατασκευάσθηκε χωρίς τρούλο. Για το την τοιχοποιία του χρησιμοποιήθηκαν πέτρες από το βουνό ενώ για την διακόσμηση του τόξου των παραθύρων χρησιμοποιήθηκαν πυρότουβλα.
Επί Δεσποτείας του Αυγουστίνου Καντιώτη άλλαζει το όνομα του ναού. Στις 4 δεκέμβρη 1971 ημέρα εορτής της Αγίας Βαρβάρας αλλάζει το όνομα του ναού και μαζί γίνοναι και τα εγκαίνια του. Ο κόσμος θεωρούσε ότι λόγο των ημερών, θα τον αφιέρωνε στην Αγία Βαρβάρα. Την ημέρα αυτή χειροτονήθηκε ιερέας και ο παπά Δημήτρης (κοσμικά Κόλιας Δημήτριος).
Το όνομα του ναού τελικά που επέλεξε όμως ο Δεσπότης ήταν αυτό της Αγία Θέκλας όπου προκάλεσε νευρικό γέλιο στο εκκλησίασμα ιδίως στους πόντιους διότι την Θέκλα δεν την ήξεραν ως αγία. Ήταν λίγο κακόφημη η ονομασία της Θέκλας. «Ανάθεμα σε Θέκλα» έλεγαν οι πόντιοι για κάποια γυναίκα.

Βίος Αγίας Θέκλας

Στα τέλη του 1ου μ.Χ. αιώνα ο Απόστολος της Αλήθειας Παύλος έφτασε στο Ικόνιο στο σπίτι του ευσεβούς οικογενειάρχη Ονησιφόρου.

Εκεί τον άκουσε να κηρύττει το λόγο του Θεού η παρθένος και Ισαπόστολος Θέκλα. Επί 3 ημέρες ούτε έφαγε ούτε πήγε σπίτι της ακούγοντας το θειο κήρυγμα του Αποστόλου Παύλου. Με αποτέλεσμα να την αναζητήσουν οι γονείς της. Επειδή όμως δεν εκάμφθη να γυρίσει σπίτι της, συνέλαβαν την Θέκλα και την φυλάκισαν. Η Θέκλα δωροδόκησε τον φρουρό για να δει τον Παύλο και κάθισε κοντά του όλη νύχτα να ακούει το Θείο Λόγο του. Οι συγγενείς της ζήτησαν από τον άρχοντα να την θανατώσει. Όμως τίποτα δεν μπορούσε να αγγίξει την θεόπνευστη ψυχή της Θέκλας. Οι παρακλήσεις προς τον Κύριο έσβησαν την φωτιά που άναψαν για να την κάψουν.

Αποφάσισε να ακολουθήσει τον Παύλο και έφτασαν στην Αντιόχεια, αλλά και εκεί η ομορφιά της την έκανε να υποφέρει τα πάνδεινα. Αλλά τίποτα δεν μπορούσε να πτοήσει την θεϊκά εμπνευσμένη Θέκλα. Ο κόσμος σάστισε καθώς κανένα θηρίο δεν την κατασπάραζε όσες φορές και αν επιχείρησαν να την θανατώσουν. Μια αρχόντισσα μάλιστα, η Τρύφαινα, της έγραψε τα υπάρχοντά της και η Θέκλα βοηθούσε τους φτωχούς και αδυνάτους. Όμως η λαχτάρα της ήταν να δει ξανά το δάσκαλό της, τον Παύλο, και έστελνε μηνύματα στα μέρη που ήξερε ότι θα περνούσε ή πέρασε ο Παύλος. Τον βρήκε στα Μύρα της Λυκίας. Ο Παύλος της είπε ότι ήρθε η ώρα να επιστρέψει στην πατρίδα της.

Προσευχήθηκε λοιπόν για να την οδηγήσει στο σωστό μέρος. Πήγε λοιπόν στη Σελεύκεια και ανέβηκε πάνω σ' ένα βουνό οδηγημένη από ένα φωτεινό σύννεφο. Κατάλαβε ότι ήταν θέλημα Θεού να κατοικήσει εκεί και βρήκε μια σπηλιά και εγκαταστάθηκε, θεράπευε τις ψυχές και τα σώματα των ανθρώπων.

Μόλις πλησίαζαν οι ασθενείς γιατρεύονταν. Οι γιατροί όμως είδαν στο πρόσωπό της τον άμισθο γιατρό, τον εχθρό τους, και έκαναν συμβούλιο και αποφάσισαν να στείλουν πληρωμένους νεαρούς να την βιάσουν για να χάσει τη δύναμή της, όπως πίστευαν. Η Αγία Θέκλα δεν φοβήθηκε καθόλου όταν τους είδε. Σήκωσε τα χέρια της στον ουρανό και προσευχήθηκε για τη σωτηρία της. Τότε ακούστηκε από τον ουρανό μια φωνή να της λέει να μην φοβάται και ότι είναι κοντά της για να την βοηθήσει. Μία πέτρα που ήταν μπροστά της άνοιξε για να γίνει η αιώνια κατοικία της. Μόλις άνοιξε η πέτρα η Αγία πέρασε μέσα και η πέτρα ξανάκλεισε χωρίς να αφήσει ρήγμα. Οι νέοι αποσβολωμένοι πρόλαβαν μόνο και άρπαξαν το χιτώνα της.

Και τούτο κατά θείαν οικονομίαν, άμα μεν εις πίστην του γενομένου, άμα δε εις ευλογίαν και παραμυθίαν των μεταγενεστέρων ευσεβών τε και φιλοχρίστων. Αυτό ήταν και το τέλος της πρωτομάρτυρας και Ισαποστόλου Αγίας Θέκλας. Όταν άρχισε το μαρτύριό της ήταν μόλις 18 ετών και απήλθε εις Κύριον 90 ετών. Επί 72 δηλαδή χρόνια υπήρξε οδοιπόρος πιστή εις τον Κύριον, χωρίς να λυγίσει μπροστά σε τόσα βασανιστήρια και σε διωγμούς. Αυτήν ας έχουν όλοι οι Χριστιανοί άγρυπνο φύλακα των ψυχών τους, ευπρόσωπο πρέσβειρα προς τον Θεό και συμπαραστάτη τους στις δύσκολες ώρες των μεγάλων κινδύνων.

Η Εκκλησία μας εορτάζει την μνήμη της Αγίας Πρωτομάρτυρος και Ισαποστόλου Θέκλας την 24η Σεπτεμβρίου.

«Αυτός σε σώζει, Θέκλα, ρήξας την πέτραν,
Ου τω πάθει πρίν ερράγησαν αί πέτραι.
Πέτρη αμφί τετάρτην εικάδα δέξατο Θέκλην.»